چاه نیمه چهارم سیستان
در دل کویر سوزان سیستان، نگینی از جنس آب و امید می‌درخشد، “چاه نیمه چهارم”. این چاه که به مثابه شاهرگ حیاتی برای دشت سیستان عمل می‌کند، از دیرباز مایه حیات و آبادانی این منطقه بوده است.
چاه نیمه چهارم در شمال شرق شهرستان زابل و در حاشیه تالاب هامون واقع شده است. این چاه با عمق 120 متر و قطر 4 متر، در سال 1354 به بهره‌برداری رسید و از آن زمان تاکنون نقشی کلیدی در تامین آب شرب و کشاورزی منطقه ایفا کرده است.
آب چاه نیمه چهارم از سفره‌های آب زیرزمینی تامین می‌شود و کیفیت مطلوبی دارد. این آب برای مصارف شرب، کشاورزی و صنعتی مورد استفاده قرار می‌گیرد. بخش عمده‌ای از آب کشاورزی منطقه سیستان از طریق این چاه تامین می‌شود و به واسطه آن، کشت محصولات مختلف زراعی و باغی در این منطقه امکان‌پذیر شده است.
چاه نیمه چهارم علاوه بر تامین آب، نقش مهمی در رونق اقتصادی منطقه نیز دارد. کشاورزی، دامداری و گردشگری از جمله مشاغلی هستند که به واسطه وجود این چاه در منطقه رونق گرفته‌اند.
با وجود اهمیت حیاتی چاه نیمه چهارم، این منبع ارزشمند در حال حاضر با چالش‌های متعددی روبرو است. خشکسالی‌های پیاپی، برداشت بی‌رویه از سفره‌های آب زیرزمینی و تغییرات اقلیمی از جمله این چالش‌ها هستند که حیات این چاه را به خطر انداخته‌اند.
کاهش سطح آب چاه نیمه چهارم، شور شدن آب و فرونشست زمین از جمله پیامدهای این چالش‌ها هستند. این پیامدها نه تنها حیات دشت سیستان را تهدید می‌کنند، بلکه معیشت و زندگی مردم منطقه را نیز به خطر می‌اندازند.
حفاظت از چاه نیمه چهارم به عنوان یک منبع حیاتی، ضرورتی انکارناپذیر است. برای این منظور، اتخاذ تدابیر مختلفی از جمله مدیریت پایدار منابع آب، استفاده از روش‌های نوین آبیاری، جلوگیری از برداشت‌های بی‌رویه و افزایش آگاهی عمومی در خصوص اهمیت این چاه، ضروری به نظر می‌رسد.
آینده دشت سیستان و حیات مردم این منطقه به طور مستقیم به سرنوشت چاه نیمه چهارم گره خورده است. حفظ و احیای این نگین سیستان، رسالتی همگانی است که نیازمند عزم ملی و مشارکت همه افراد و نهادهای ذیربط است.
در ادامه به برخی از اقداماتی که می‌توان برای حفظ و احیای چاه نیمه چهارم انجام داد اشاره می‌شود:
- مدیریت پایدار منابع آب: با استفاده از روش‌های نوین آبیاری و افزایش راندمان مصرف آب، می‌توان از برداشت‌های بی‌رویه از سفره‌های آب زیرزمینی جلوگیری کرد.
- جلوگیری از برداشت‌های بی‌رویه: با انسداد چاه‌های غیرمجاز و اعمال نظارت دقیق بر برداشت آب از چاه‌های مجاز، می‌توان از هدر رفتن این منبع ارزشمند جلوگیری کرد.
- افزایش آگاهی عمومی: با آموزش و اطلاع‌رسانی به مردم در خصوص اهمیت چاه نیمه چهارم و ضرورت حفظ آن، می‌توان مشارکت مردم در این زمینه را افزایش داد.
- تخصیص اعتبارات لازم: برای انجام اقدامات لازم برای حفظ و احیای چاه نیمه چهارم، تخصیص اعتبارات لازم از سوی دولت ضروری است.
- همکاری بین‌المللی: با توجه به اینکه چاه نیمه چهارم در منطقه‌ای مشترک بین ایران و افغانستان واقع شده است، همکاری بین‌المللی برای حفظ و احیای این منبع حیاتی ضروری است.
با امید به اینکه با اتخاذ تدابیر مناسب، شاهد احیای چاه نیمه چهارم و تداوم حیات در دشت سیستان باشیم.
نقش حیاتی چاه نیمه چهارم در زندگی مردم سیستان:
چاه نیمه چهارم نقشی حیاتی در زندگی مردم سیستان ایفا می‌کند. این چاه نه تنها آب شرب و کشاورزی منطقه را تامین می‌کند، بلکه به رونق اقتصادی منطقه نیز کمک می‌کند.
چاه نیمه چهارم و تالاب هامون:
تالاب هامون در گذشته به عنوان یکی از بزرگترین تالاب‌های آب شیرین جهان شناخته می‌شد. این تالاب علاوه بر تامین آب شرب و کشاورزی منطقه، نقش مهمی در حفظ تنوع زیستی و تعدیل آب و هوای منطقه داشت.
خشکسالی‌های پیاپی و برداشت بی‌رویه از منابع آب زیرزمینی، منجر به خشک شدن تالاب هامون شده است. چاه نیمه چهارم به عنوان تنها منبع آبی باقی‌مانده در منطقه، نقشی حیاتی در حفظ حیات تالاب هامون ایفا می‌کند.
چالش‌های پیش روی چاه نیمه چهارم:
چاه نیمه چهارم با چالش‌های متعددی روبرو است که حیات این منبع ارزشمند را به خطر انداخته است. خشکسالی‌های پیاپی، برداشت بی‌رویه از سفره‌های آب زیرزمینی و تغییرات اقلیمی از جمله این چالش‌ها هستند.
راهکارهای حفظ و احیای چاه نیمه چهارم:
حفظ و احیای چاه نیمه چهارم ضرورتی انکارناپذیر است. برای این منظور، اتخاذ تدابیر مختلفی از جمله مدیریت پایدار منابع آب، استفاده از روش‌های نوین آبیاری، جلوگیری از برداشت‌های بی‌رویه و افزایش آگاهی عمومی در خصوص اهمیت این چاه، ضروری به نظر می‌رسد.
آینده دشت سیستان:
آینده دشت سیستان و حیات مردم این منطقه به طور مستقیم به سرنوشت چاه نیمه چهارم گره خورده است. حفظ و احیای این نگین سیستان، رسالتی همگانی است که نیازمند عزم ملی و مشارکت همه افراد و نهادهای ذیربط است.
در ادامه به برخی از پیامدهای منفی خشکی چاه نیمه چهارم اشاره می‌شود:
- بحران آب شرب: با خشک شدن چاه نیمه چهارم، تامین آب شرب منطقه با مشکل جدی روبرو خواهد شد.
- از بین رفتن کشاورزی: با از بین رفتن کشاورزی، معیشت مردم منطقه به خطر خواهد افتاد.
- مهاجرت مردم: با از بین رفتن کشاورزی و معیشت مردم، شاهد مهاجرت مردم از منطقه خواهیم بود.
- تخریب محیط زیست: با خشک شدن تالاب هامون و چاه نیمه چهارم، شاهد تخریب محیط زیست منطقه خواهیم بود.
با توجه به این پیامدهای منفی، حفظ و احیای چاه نیمه چهارم ضرورتی انکارناپذیر است.
در ادامه به برخی از اقداماتی که می‌توان برای حفظ و احیای چاه نیمه چهارم انجام داد اشاره می‌شود:
- مدیریت پایدار منابع آب: با استفاده از روش‌های نوین آبیاری و افزایش راندمان مصرف آب، می‌توان از برداشت‌های بی‌رویه از سفره‌های آب زیرزمینی جلوگیری کرد.
- جلوگیری از برداشت‌های بی‌رویه: با انسداد چاه‌های غیرمجاز و اعمال نظارت دقیق بر برداشت آب از چاه‌های مجاز، می‌توان از هدر رفتن این منبع ارزشمند جلوگیری کرد.
- افزایش آگاهی عمومی: با آموزش و اطلاع‌رسانی به مردم در خصوص اهمیت چاه نیمه چهارم و ضرورت حفظ آن، می‌توان مشارکت مردم در این زمینه را افزایش داد.
- تخصیص اعتبارات لازم: برای انجام اقدامات لازم برای حفظ و احیای چاه نیمه چهارم، تخصیص اعتبارات لازم از سوی دولت ضروری است.
- همکاری بین‌المللی: با توجه به اینکه چاه نیمه چهارم در منطقه‌ای مشترک بین ایران و افغانستان واقع شده است، همکاری بین‌المللی برای حفظ و احیای این منبع حیاتی ضروری است.
با امید به اینکه با اتخاذ تدابیر مناسب، شاهد احیای چاه نیمه چهارم و تداوم حیات در دشت سیستان باشیم.
تجربه تلخ خشکی تالاب هامون:
تالاب هامون در گذشته به عنوان یکی از بزرگترین تالاب‌های آب شیرین جهان شناخته می‌شد. این تالاب علاوه بر تامین آب شرب و کشاورزی منطقه، نقش مهمی در حفظ تنوع زیستی و تعدیل آب و هوای منطقه داشت.
خشکسالی‌های پیاپی و برداشت بی‌رویه از منابع آب زیرزمینی، منجر به خشک شدن تالاب هامون شده است. خشک شدن تالاب هامون پیامدهای منفی متعددی برای منطقه داشته است که از جمله آنها می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
- بحران آب شرب: با خشک شدن تالاب هامون، تامین آب شرب منطقه با مشکل جدی روبرو شده است.
- از بین رفتن کشاورزی: با خشک شدن تالاب هامون، کشاورزی در منطقه به شدت آسیب دیده است.
- مهاجرت مردم: با از بین رفتن کشاورزی و معیشت مردم، شاهد مهاجرت مردم از منطقه بوده‌ایم.
- تخریب محیط زیست: با خشک شدن تالاب هامون، شاهد تخریب محیط زیست منطقه بوده‌ایم.
خشک شدن تالاب هامون، درس عبرتی برای ماست. این تجربه تلخ نشان می‌دهد که اگر در حفظ منابع آبی خود کوشا نباشیم، با چه پیامدهای منفی روبرو خواهیم شد.
چاه نیمه چهارم، آخرین امید دشت سیستان:
چاه نیمه چهارم در حال حاضر به عنوان تنها منبع آبی باقی‌مانده در دشت سیستان، نقشی حیاتی در حیات این منطقه ایفا می‌کند. حفظ و احیای این چاه، ضرورتی انکارناپذیر است.
همه ما در قبال حفظ چاه نیمه چهارم مسئولیم. برای حفظ این منبع حیاتی، باید دست به دست هم دهیم و از آن در برابر چالش‌های پیش رو محافظت کنیم.
در ادامه به برخی از اقداماتی که می‌توان برای حفظ و احیای چاه نیمه چهارم انجام داد اشاره می‌شود:
- مدیریت پایدار منابع آب: با استفاده از روش‌های نوین آبیاری و افزایش راندمان مصرف آب، می‌توان از برداشت‌های بی‌رویه از سفره‌های آب زیرزمینی جلوگیری کرد.
- جلوگیری از برداشت‌های بی‌رویه: با انسداد چاه‌های غیرمجاز و اعمال نظارت دقیق بر برداشت آب از چاه‌های مجاز، می‌توان از هدر رفتن این منبع ارزشمند جلوگیری کرد.
- افزایش آگاهی عمومی: با آموزش و اطلاع‌رسانی به مردم در خصوص اهمیت چاه نیمه چهارم و ضرورت حفظ آن، می‌توان مشارکت مردم در این زمینه را افزایش داد.
- تخصیص اعتبارات لازم: برای انجام اقدامات لازم برای حفظ و احیای چاه نیمه چهارم، تخصیص اعتبارات لازم از سوی دولت ضروری است.
- همکاری بین‌المللی: با توجه به اینکه چاه نیمه چهارم در منطقه‌ای مشترک بین ایران و افغانستان واقع شده است، همکاری بین‌المللی برای حفظ و احیای این منبع حیاتی ضروری است.
با امید به اینکه با اتخاذ تدابیر مناسب، شاهد احیای چاه نیمه چهارم و تداوم حیات در دشت سیستان باشیم.
در ادامه به برخی از راهکارهای برای حفظ و احیای چاه نیمه چهارم اشاره می‌شود:
- استفاده از روش‌های نوین آبیاری: با استفاده از روش‌های نوین آبیاری مانند آبیاری قطره‌ای، می‌توان مصرف آب را به طور قابل توجهی کاهش داد.
- کشت گیاهان کم‌آب: کشت گیاهان کم‌آب مانند گیاهان دارویی و زعفران می‌تواند به حفظ منابع آبی منطقه کمک کند.
- ترویج فرهنگ مصرف بهینه آب: با ترویج فرهنگ مصرف بهینه آب، می‌توان از هدر رفتن این منبع ارزشمند جلوگیری کرد.
- احیای تالاب هامون: احیای تالاب هامون می‌تواند به حفظ منابع آبی منطقه و تداوم حیات در دشت سیستان کمک کند.
با امید به اینکه با اتخاذ تدابیر مناسب و مشارکت همه افراد و نهادهای ذیربط، شاهد احیای چاه نیمه چهارم و تالاب هامون و تداوم حیات در دشت سیستان باشیم.
چاه نیمه چهارم، نمادی از همبستگی و تلاش:
حفظ و احیای چاه نیمه چهارم، عزمی ملی و همبستگی همگانی را می‌طلبد. همه افراد و نهادهای ذیربط باید در این زمینه مشارکت کنند و برای نجات این منبع حیاتی تلاش کنند.
دولت، مردم و نهادهای بین‌المللی باید با همکاری یکدیگر، برای حفظ و احیای چاه نیمه چهارم گام بردارند.
دولت می‌تواند با تخصیص اعتبارات لازم، اجرای طرح‌های آبخیزداری و آبخوان‌داری، و ترویج فرهنگ مصرف بهینه آب، در حفظ و احیای چاه نیمه چهارم نقش‌آفرینی کند.
مردم نیز می‌توانند با استفاده از روش‌های نوین آبیاری، کشت گیاهان کم‌آب، و مصرف بهینه آب، در حفظ این منبع حیاتی مشارکت کنند.
نهادهای بین‌المللی نیز می‌توانند با ارائه کمک‌های مالی و فنی، در احیای چاه نیمه چهارم و تالاب هامون یاری رسانند.
حفظ و احیای چاه نیمه چهارم، نه تنها برای مردم سیستان، بلکه برای کل کشور و حتی منطقه از اهمیت بالایی برخوردار است.
این چاه، نمادی از همبستگی و تلاش برای نجات یک منبع حیاتی است.
با امید به اینکه با اتخاذ تدابیر مناسب و مشارکت همه افراد و نهادهای ذیربط، شاهد احیای چاه نیمه چهارم و تالاب هامون و تداوم حیات در دشت سیستان باشیم.
**در ادامه به برخی از اقداماتی که نهادهای بین‌المللی می‌توانند برای حفظ و احیای چاه نیمه چهارم انجام
- ارائه کمک‌های مالی: نهادهای بین‌المللی می‌توانند با ارائه کمک‌های مالی به دولت ایران، در اجرای طرح‌های مربوط به حفظ و احیای چاه نیمه چهارم یاری رسانند.
- ارائه کمک‌های فنی: نهادهای بین‌المللی می‌توانند با ارائه کمک‌های فنی، به دولت ایران در زمینه انتقال دانش و فناوری‌های نوین آبیاری و آبخیزداری کمک کنند.
- ترویج فرهنگ مصرف بهینه آب: نهادهای بین‌المللی می‌توانند با ترویج فرهنگ مصرف بهینه آب، در افزایش آگاهی عمومی در خصوص اهمیت حفظ منابع آبی
- جلب همکاری‌های بین‌المللی: نهادهای بین‌المللی می‌توانند با جلب همکاری‌های بین‌المللی، زمینه را برای مشارکت کشورهای دیگر در حفظ و احیای چاه نیمه چهارم فراهم کنند.
با امید به اینکه با اتخاذ تدابیر مناسب و مشارکت همه افراد و نهادهای ذیربط، شاهد احیای چاه نیمه چهارم و تالاب هامون و تداوم حیات در دشت سیستان باشیم.
چاه نیمه چهارم، آزمونی برای آینده:
حفظ و احیای چاه نیمه چهارم، آزمونی برای آینده است. این آزمون نشان می‌دهد که ما تا چه حد در حفظ منابع طبیعی و خدادادی خود کوشا هستیم.
اگر بتوانیم چاه نیمه چهارم را احیا کنیم، نشان داده‌ایم که می‌توانیم در برابر چالش‌های بزرگ زیست‌محیطی مانند خشکسالی و تغییرات اقلیمی پیروز شویم.
اما اگر در حفظ این منبع حیاتی ناتوان باشیم، باید منتظر پیامدهای منفی آن باشیم.
خشکسالی، بی‌آبی، مهاجرت، تخریب محیط زیست و ناامنی، تنها بخشی از این پیامدها هستند.
حفظ چاه نیمه چهارم، فقط به نفع مردم سیستان نیست، بلکه به نفع کل کشور و حتی منطقه است.
این چاه، نمادی از امید و تلاش برای آینده‌ای بهتر است.
با امید به اینکه با اتخاذ تدابیر مناسب و مشارکت همه افراد و نهادهای ذیربط، شاهد احیای چاه نیمه چهارم و تالاب هامون و تداوم حیات در دشت سیستان باشیم.
در ادامه به برخی از پیامدهای منفی عدم حفظ چاه نیمه چهارم اشاره می‌شود:
- بحران آب شرب: با خشک شدن چاه نیمه چهارم، تامین آب شرب منطقه با مشکل جدی روبرو خواهد شد.
- از بین رفتن کشاورزی: با از بین رفتن کشاورزی، معیشت مردم منطقه به خطر خواهد افتاد.
- مهاجرت مردم: با از بین رفتن کشاورزی و معیشت مردم، شاهد مهاجرت مردم از منطقه خواهیم بود.
- تخریب محیط زیست: با خشک شدن تالاب هامون و چاه نیمه چهارم، شاهد تخریب محیط زیست منطقه خواهیم بود.
- ناامنی: با افزایش مشکلات اقتصادی و اجتماعی، شاهد افزایش ناامنی در منطقه خواهیم بود.
حفظ چاه نیمه چهارم، ضرورتی انکارناپذیر است.
همه ما در قبال حفظ این منبع حیاتی مسئولیم.
برای حفظ چاه نیمه چهارم، باید دست به دست هم دهیم و از آن در برابر چالش‌های پیش رو محافظت کنیم.
با امید به اینکه با اتخاذ تدابیر مناسب و مشارکت همه افراد و نهادهای ذیربط، شاهد احیای چاه نیمه چهارم و تالاب هامون و تداوم حیات در دشت سیستان باشیم.
در ادامه به برخی از اقداماتی که می‌توان برای حفظ و احیای چاه نیمه چهارم انجام داد اشاره می‌شود:
- مدیریت پایدار منابع آب: با استفاده از روش‌های نوین آبیاری و افزایش راندمان مصرف آب، می‌توان از برداشت‌های بی‌رویه از سفره‌های آب زیرزمینی جلوگیری کرد.
- جلوگیری از برداشت‌های بی‌رویه: با انسداد چاه‌های غیرمجاز و اعمال نظارت دقیق بر برداشت آب از چاه‌های مجاز، می‌توان از هدر رفتن این منبع ارزشمند جلوگیری کرد.
- افزایش آگاهی عمومی: با آموزش و اطلاع‌رسانی به مردم در خصوص اهمیت چاه نیمه چهارم و ضرورت حفظ آن، می‌توان مشارکت مردم در این زمینه را افزایش داد.
- تخصیص اعتبارات لازم: برای انجام اقدامات لازم برای حفظ و احیای چاه نیمه چهارم، تخصیص اعتبارات لازم از سوی دولت ضروری است.
- همکاری بین‌المللی: با توجه به اینکه چاه نیمه چهارم در منطقه‌ای مشترک بین ایران و افغانستان واقع شده است، همکاری بین‌المللی برای حفظ و احیای این منبع حیاتی ضروری است.
با امید به اینکه با اتخاذ تدابیر مناسب و مشارکت همه افراد و نهادهای ذیربط، شاهد احیای چاه نیمه چهارم و تالاب هامون و تداوم حیات در دشت سیستان باشیم.
نتیجه‌گیری
چاه نیمه چهارم، نگین سیستان و مایه حیات دشت، در حال حاضر با چالش‌های متعددی روبرو است که حیات این منبع حیاتی را به خطر انداخته است. خشکسالی‌های پیاپی، برداشت بی‌رویه از سفره‌های آب زیرزمینی و تغییرات اقلیمی از جمله این چالش‌ها هستند.
حفظ و احیای چاه نیمه چهارم، ضرورتی انکارناپذیر است. این مهم، عزمی ملی و همبستگی همگانی را می‌طلبد. همه افراد و نهادهای ذیربط باید در این زمینه مشارکت کنند و برای نجات این منبع حیاتی تلاش کنند.
دولت، مردم و نهادهای بین‌المللی باید با همکاری یکدیگر، برای حفظ و احیای چاه نیمه چهارم گام بردارند.
دولت می‌تواند با تخصیص اعتبارات لازم، اجرای طرح‌های آبخیزداری و آبخوان‌داری، و ترویج فرهنگ مصرف بهینه آب، در حفظ و احیای چاه نیمه چهارم نقش‌آفرینی کند.
مردم نیز می‌توانند با استفاده از روش‌های نوین آبیاری، کشت گیاهان کم‌آب، و مصرف بهینه آب، در حفظ این منبع حیاتی مشارکت کنند.
نهادهای بین‌المللی نیز می‌توانند با ارائه کمک‌های مالی و فنی، در احیای چاه نیمه چهارم و تالاب هامون یاری رسانند.
حفظ و احیای چاه نیمه چهارم، نه تنها برای مردم سیستان، بلکه برای کل کشور و حتی منطقه از اهمیت بالایی برخوردار است.
این چاه، نمادی از همبستگی و تلاش برای نجات یک منبع حیاتی است.
با امید به اینکه با اتخاذ تدابیر مناسب و مشارکت همه افراد و نهادهای ذیربط، شاهد احیای چاه نیمه چهارم و تالاب هامون و تداوم حیات در دشت سیستان باشیم.
در ادامه به برخی از اقداماتی که می‌توان برای حفظ و احیای چاه نیمه چهارم انجام داد اشاره می‌شود:
- مدیریت پایدار منابع آب: با استفاده از روش‌های نوین آبیاری و افزایش راندمان مصرف آب، می‌توان از برداشت‌های بی‌رویه از سفره‌های آب زیرزمینی جلوگیری کرد.
- جلوگیری از برداشت‌های بی‌رویه: با انسداد چاه‌های غیرمجاز و اعمال نظارت دقیق بر برداشت آب از چاه‌های مجاز، می‌توان از هدر رفتن این منبع ارزشمند جلوگیری کرد.
- افزایش آگاهی عمومی: با آموزش و اطلاع‌رسانی به مردم در خصوص اهمیت چاه نیمه چهارم و ضرورت حفظ آن، می‌توان مشارکت مردم در این زمینه را افزایش داد.
- تخصیص اعتبارات لازم: برای انجام اقدامات لازم برای حفظ و احیای چاه نیمه چهارم، تخصیص اعتبارات لازم از سوی دولت ضروری است.
- همکاری بین‌المللی: با توجه به اینکه چاه نیمه چهارم در منطقه‌ای مشترک بین ایران و افغانستان واقع شده است، همکاری بین‌المللی برای حفظ و احیای این منبع حیاتی ضروری است.
با امید به اینکه با اتخاذ تدابیر مناسب و مشارکت همه افراد و نهادهای ذیربط، شاهد احیای چاه نیمه چهارم و تالاب هامون و تداوم حیات در دشت سیستان باشیم.
حفظ چاه نیمه چهارم، آزمونی برای آینده است.
این آزمون نشان می‌دهد که ما تا چه حد در حفظ منابع طبیعی و خدادادی خود کوشا هستیم.
اگر بتوانیم چاه نیمه چهارم را احیا کنیم، نشان داده‌ایم که می‌توانیم در برابر چالش‌های بزرگ زیست‌محیطی مانند خشکسالی و تغییرات اقلیمی پیروز شویم.
اما اگر در حفظ این منبع حیاتی ناتوان باشیم، باید منتظر پیامدهای منفی آن باشیم.
خشکسالی، بی‌آبی، مهاجرت، تخریب محیط زیست و ناامنی، تنها بخشی از این پیامدها هستند.
حفظ چاه نیمه چهارم، فقط به نفع مردم سیستان نیست، بلکه به نفع کل کشور و حتی منطقه است.
این چاه، نمادی از امید و تلاش برای آینده‌ای بهتر است.
با امید به اینکه با اتخاذ تدابیر مناسب و مشارکت همه افراد و نهادهای ذیربط، شاهد احیای چاه نیمه چهارم و تالاب هامون و تداوم حیات در دشت سیستان باشیم.
برای خواندن درباره “موزه دل پرادو” روی لینک کلیک کنید